Een dag in het leven van...
The night before.
Oké, ik zou willen schrijven hoe de wekker gaat en ik blij opsta. Maar eigenlijk begint mijn dag als fotograaf al de avond ervoor. Voor ik naar bed ga zet ik namelijk alvast alles klaar wat ik de volgende dag voor een shoot nodig heb. Te beginnen met de batterijen. Die doen er namelijk wel een paar uur over om op te laden. Dus als eerste zorg ik dat die in de laders zitten en ik zeker weet dat ik tijdens de shoot niet ineens zonder stroom sta. Dan zet ik vast mijn tas op tafel, mijn camera's ernaast en de objectieven die ik denk te gaan gebruiken erbij. Uiteraard mogen de SD-kaartjes niet ontbreken. Ik stop op dat moment nog niets in mijn tas, alles ligt open op tafel. Ik check nog één keer of alles op de juiste plek is en dan ga ik naar boven. Ik poets mijn tanden, zet de wekker, en hoop dat de meisjes mij een goede nachtrust gunnen.
Opstaan.
De wekker gaat. Waar ik normaal doordeweeks uit een soort coma moet komen en geen zin heb om mijn bed uit te gaan, sta ik op shoot-dagen er binnen twee seconden naast, klaar om te gaan. Wassen, aankleden, lenzen in, tandenpoetsen, make-upje op, haar goed. Ik zorg dat ik er altijd verzorgt uitzie en dat ik kleding aan heb waarbij het niet direct opvalt als ik weer eens op de grond heb gelegen voor een prachtig shot.
Check Check Dubbel Check.
Eenmaal beneden haal ik de batterijen uit de laders en loop ik naar de tafel waar alles klaar ligt. Daar check ik of ik écht alles heb. Batterijen, check. SD-kaartjes, check. Camera's, check. Harnas, check. Bijpassende objectieven, check. Ik doe de batterijen en de SD-kaarten in de camera's en stop alles in mijn tas. Ondertussen loop ik de shoot in mijn hoofd door. Wie ga ik ontmoeten, wat gaan we doen, wat voor weer is het vandaag, wat wil ik gaan vastleggen?
Voor mezelf zorgen.
Ondertussen vul ik een fles water en pak wat te eten mee. Ik ben heel slecht in voor mezelf zorgen als ik aan het fotograferen ben. Zeker bij bruiloften kan ik gerust een hele dag niet eten en drinken omdat ik te veel opga in het moment. Het is iets waar ik wat meer op probeer te letten bij mezelf. Dus, het meenemen van eten en drinken moet echt. En ik probeer mezelf er dus ook aan te herinneren gedurende de dag om in ieder geval regelmatig wat te drinken.
Gaan met die banaan!
Ik loop nog één keer in mijn hoofd alles door, heb ik echt alles?? Oké, dan krijgt iedereen thuis een dikke knuffel en kus en zwaaien mijn meiden mij uit. Ik leg mijn tas met spullen achterin mijn mintgroene Fiatje 500 "Minty" en spring zelf voorin. Nog snel even de routeplanner instellen en dan gaan met die banaan! Tijdens het rijden heb ik alle tijd om mij voor te bereiden op de shoot. Ik haal nog een keer naar voren met wie ik ga shooten en hoe ik dat vandaag ga aanvliegen. Welke momenten wil ik terug zien in de foto's? Hoe was het contact tot nu toe? Verwacht ik stijve mensen die het lastig vinden om voor de camera te staan, of verwacht ik mensen die het allemaal helemaal prima vinden en uit zichzelf al los zijn? Welke 'truukjes' ga ik gebruiken om iedereen los te krijgen? En zo weet ik mijn plan van aanpak voor die shoot.
Hoi!
Eenmaal aangekomen op de locatie pak ik mijn gear achter uit de auto en hang ik mijn camera's aan mijn harnas. Ik check nog een allerlaatste keer: batterijen, SD-kaartjes, check! Wat ik niet nodig heb laat ik in de auto liggen. Geen gesleep met onnodige dingen. In het allerergste geval kan ik altijd terug lopen.
Ik begroet de mensen met wie ik de shoot heb en vraag hen hetzelfde te doen: jassen uit, tassen weg en zakken leeg. Laat achter wat je niet gaat gebruiken. Zo ben ik vrij om ten alle tijde foto's te maken zonder dat we bij elke foto hoeven te wachten tot iedereen weer zijn jas uitheeft en op een plek heeft gelegd waar het niet in de weg ligt.
De shoot.
We gaan gezellig samen op pad. Ik begin niet meteen met foto's maken. Eerst even kennismaken en kijken hoe de groep op mij reageert. Wie houd zich afzijdig, wie legt er gelijk contact? Zeker bij grote families is het altijd leuk om de familiedynamiek te zien. Er is altijd wel een grappige oom, zorgzame tante en liefdevolle oma die iedereen bij elkaar houd. Zijn er pubers bij dan is het zeker een groot feest, want die gaan lekker mokken en tegendraads doen. Maar daar weet ik haarfijn bij op de juiste knoppen te drukken zodat ze alsnog keurig meedoen en er nog lol in krijgen ook.
Als we een mooi plekje tegenkomen begin ik altijd eerst met dé groepsfoto. Echt alles en iedereen even bij elkaar. Waarom? Als er daarna wat gebeurd waardoor iemand vies wordt of wat dan ook, dan hebben we in ieder geval één foto waar iedereen mooi op staat ;-) Dat is eigenlijk de enige foto waar ik echt even heel strak dirigeer hoe het moet. Daarna mag het los en ga ik gewoon fotograferen wat er gebeurd en welke groepjes zich aandienen om samen op de foto te gaan. Hier en daar geef ik tips, aanwijzingen of prompts om er wat moois van te maken.
Weer thuis.
Als de shoot is afgelopen neem ik gezellig afscheid en vertel ik nog eventjes wat ze kunnen verwachten qua oplevering van de foto's. Ik ontmantel mijn camera's weer en berg alles weer veilig op in mijn cameratas. Dan spring ik weer in Minty en vol gas naar huis. En dan wordt het lastig, want de meisjes zitten natuurlijk op hun mama te wachten en willen graag alles weten van wat ik gedaan heb. Ondertussen wil ik natuurlijk gelijk de foto's inladen en bekijken hoe de foto's geworden zijn. Meestal eindig ik met de laptop op de bank met in ieder geval één knuffelend kind ernaast die vrolijk meekijkt.
Edit time!
Per uur schiet ik gemiddeld 300 foto's. De klant krijgt natuurlijk niet al die 300 foto's want heel veel daarvan zijn één-, twee-, drie- of vierdubbel. Ik maak altijd meerdere shots van hetzelfde om eventueel hoofdjes te kunnen wisselen als er net iemand met zijn ogen dicht stond. Ik ga dus eerst de mooiste foto's eruit selecteren. Dan krijgen alle geselecteerde foto's tegelijk een basis edit. Na die basis edit ga ik nog een keer door alle foto's heen. Zit er misschien toch nog iets tussen dat dubbel is, of wat het nét niet is: hup weg! Ik wil een perfect resultaat aan mijn klanten geven. Dus bij twijfel verdwijnt het echt in de prullenbak. Nu ik zeker weet dat ik de perfecte foto's heb ga ik elke foto los langs om te bewerken. Zo is uiteindelijk elke foto tot in het detail perfect.
Het resultaat.
Weet ik zeker dat alles precies is zoals ik voor ogen had, dan exporteer ik de foto's in hoge resolutie. Op mijn website maak ik een nieuwe galerij aan en ik upload alle foto's. Afhankelijk van het pakket al dan niet met logo er over heen zodat de klant nog kan kiezen. Ook de galerij bekijk ik nog een keer vanuit de klant-modus om zeker te weten dat écht alles perfect is. Soms spot ik dan ineens nog een foto die toch net anders moet en ga ik even een stapje terug. Als echt alles klopt stuur ik een mail naar de klant met de link en het wachtwoord voor de galerij.
Spannend!
En dan wordt het voor mij spannend. Want wat vinden ze er van? Zijn ze er net zo enthousiast over als dat ik ben? Dit moment is voor mij dus echt het meest kwetsbare moment van het hele proces. Na versturen check ik ongeveer elke vijf minuten mijn telefoon. Hebben ze al ingelogd? Hebben ze de foto's al gezien? Wat vinden ze er van??? AHHHHHH!! Sommige mensen reageren gelijk super enthousiast. Andere mensen laten me dagen in spanning zitten. Maar dan, als eindelijk de reactie komt is eigenlijk altijd iedereen super blij met de foto's en kan ik weer met een goed gevoel een hoofdstuk sluiten.
